;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;成雅瑟瑟发抖地抓着我的手。 &nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;我只能用力握住她。 &nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;没有风,门却“当”的一声关上了。 &nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nbp;&nb